Solidnie wykonana więźba dachowa jest bardzo istotnym elementem całego budynku. Dach powinien przecież przetrwać nienaruszony przez przynajmniej kilkadziesiąt lat i zapewniać bezpieczeństwo mieszkańcom lub użytkownikom budynku. Przy budowie ważny jest również dobór odpowiedniego rodzaju więźby, który uzależniony jest przede wszystkim od rozpiętości dachu.
W zabudowie jednorodzinnej najczęściej stosuje się trzy rodzaje więźbę – krokwiową, krokwiowo-jętkową, płatwiowo-kleszczową. Wybór odpowiedniego wariantu uzależnia się przede wszystkim od rozpiętości dachu, ale również na podstawie obliczeń wytrzymałościowych, ewentualne obciążenie śniegiem, kąt nachylenia połaci, rozmieszczenie okien oraz rodzaj pokrycia, który zostanie zainstalowany na dachu.
Więźba krokwiowa to najprostszy rodzaj konstrukcji. Stosuje się ją w przypadku, gdy rozpiętość dachu jest mniejsza niż 7 metrów, a nachylenie połaci wynosi od 30 do 50 stopni. Krokwie opierają się tylko na dwóch murłatach, więc zaleca się również, aby pokrycie dachu było stosunkowo lekkie.
Więźba krokwiowo-jętkowa jest charakterystyczna dla dachów o rozpiętości od 7 do 11 metrów i kątach nachylenia od 35 do 60 stopni. Krokwie oczywiście opierają się o murłaty, ale są dodatkowo wzmocnione poziomymi wiązarami, czyli jętkami. Ten rodzaj więźby stosuje się w domach, w których poddasze ma stanowić część mieszkalną lub użytkowy strych. Wtedy wiązary stają się belkami stropowymi pomieszczenia.
Więźbę płatwiowo-kleszczową montuje się na dachach o rozpiętości powyżej 11 metrów i kącie nachylenia do 70 stopni. W tym wypadku krokwie oparte są o murłaty oraz płatwie, czyli belki przenoszące obciążenie z dachu na strop. Resztę obciążenia “zbierają” na siebie murłaty. Ten rodzaj więźby stosuje się w przypadku dachów, na których zimą może zalegać bardzo dużo śniegu i są narażone na działanie silnego wiatru.
